Mijn verhaal
In 2001 ben ik aan de slag gegaan als leerkracht in het basis onderwijs. Ik had al een HBO opleiding afgerond als psycho motorisch therapeut, maar daar kon ik mijn draai niet in vinden. Nu terugkijkend was ik vooral nog heel jong, onzeker en had weinig zelfvertrouwen. Ik ben 13 jaar lang leerkracht geweest en die periode moeder geworden van 3 kinderen. Ik vond het pittig. Part-time werken in het onderwijs, moeder zijn van drie kinderen, sociale contacten onderhouden, sporten. Er werd veel van mij gevraagd en dat was aan mijn lichaam te merken. Fysieke klachten als vermoeidheid, duizeligheid, weinig energie en buikklachten namen de overhand. Mijn eerste dieptepunt (burn-out) werd een feit. Een tijdje in de ziektewet, aantal medische onderzoeken waar niks noemenswaardig uitkomt en na een aantal maanden weer aan het werk. In behandeling bij een hypnotherapeut waar ik het een en ander leerde over mezelf.
De jaren kabbelen verder en ik heb het gevoel dat ik geleefd word. Niet mijn eigen keuzes maak. De dingen doe die ik moet doen, maar vooral niet happy ben met mezelf. Verstandelijk weet ik dat ik het goed voor elkaar heb. Een mooi huis om in te wonen, een lieve man, drie gezonde kinderen, geld om goed van te kunnen leven en toch voelt het niet zo. De zoektocht naar mezelf is begonnen. Ik lees boeken over hooggevoelig zijn en wat een herkenning! Zo werkt het bij mij ook. Bij mij komt er simpelweg meer informatie binnen en daardoor raak ik sneller overspoeld. Wat een eye-opener. De tegenhanger is meer rust inbouwen. Maar ja, hoe doe je dat met een gezin van 3 kinderen, je werk en een man die veel werkt.
Ik merk aan mezelf dat ik me steeds minder happy op mijn werk voel. Ik wil graag iets anders, maar ik heb geen flauw idee wat. Natuurlijk ga ik gewoon door en mijn lijf begint weer signalen af te geven. Blijkbaar had ik nog een lesje nodig. Door niet goed naar mijn lijf te luisteren ervaar ik mijn tweede dieptepunt. Ellendig voel ik me, dag in dag uit. De afwasmachine uitpakken is al te veel gevraagd. Geen fijne periode. In overleg met de huisarts start ik met anti-depressiva omdat ik altijd zo aan het schommelen ben in mijn gemoedstoestand. Het zou fijn zijn als er wat meer balans komt. De medicijnen doen hun werk en ik heb een basis waar ik niet doorheen zak. Maar ik ben ook meer afgescheiden van mijn gevoel.
Ik begeef me op het pad van persoonlijke groei en ik doe mee met een jaartraining. In deze training heb ik zo ontzettend veel over mezelf geleerd, bewust geworden van oude overtuigingen waar ik naar leef en oude pijn doorvoeld die nog in mijn systeem zaten. Dat ruimt lekker op. Ik word steeds meer mezelf. Begin mezelf zowaar te zien. Wauw, wat een fijn gevoel is dat. De vrolijke Femke die ik vroeger als kind was komt weer terug.
Ondertussen werk ik nog steeds in het onderwijs en op een dag dat ik me niet helemaal fit voel en toch naar het werk ga, begeeft mijn lichaam het. Ik heb het niet zien/voelen aankomen. Een duidelijker signaal kan ik niet krijgen. Na weer een paar weken uit de running te zijn geweest sta ik op een dag voor de klas en ik voel: ik wil dit niet meer. Dit was voor mij zo duidelijk dat ik vanaf dat moment stappen heb gezet. Nota bene in de laatste schoolweek van het schooljaar aangegeven dat ik niet meer voor de klas wil. Het voelde voor mij zo sterk dat ik er alleen maar naar hoefde te luisteren.
Ik had geen flauw idee welke kant het op zou gaan, ik wist alleen dat ik dit niet meer wou. Ik ben een traject in gegaan met een loopbaancoach, in de WW en allemaal instanties waar je mee te maken krijgt en het is goed. Tijdens dit traject ontstaat het idee om voor mezelf te gaan beginnen. In de periodes dat het minder goed met mij ging haalde ik veel ontspanning uit creatief bezig zijn. We bouwen een prachtige praktijk in de tuin waar ik supertrots op ben. Na 1,5 jaar creatieve workshops te hebben gegeven is het tijd voor meer verdieping.
Mijn weg is niet voor niks geweest. Ik weet dat ik mensen kan helpen/coachen die ook met zichzelf aan het worstelen zijn. En dat is wat ik nu doe! Leer jezelf op nummer een te zetten. Neem jezelf heel serieus. Dat doe ik nu ook. Dat betekent dat ik heel bewust keuzes maak en datgene doe wat goed voelt voor mij. Dankbaar ben ik voor de weg die ik heb afgelegd. En waar ik nu sta.
Mijn persoonlijke videoverhaal
Herken je je in mijn verhaal en wil je weten wat ik voor jou kan betekenen?
Je kan me bellen op 06-302 64 614 of stuur een mail naar femkelossbroek@beeblij.nl of via het contactformulier.